พระอุโบสถ
เริ่มสร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 2 บนตำแหน่งที่สันนิษฐานว่าเคยเป็นที่ตั้งของ “โรงพระแก้ว” ในสมัยกรุงธนบุรี เป็นอาคารผังสี่เหลี่ยมผืนผ้า ยกฐานสูง มีระเบียงทางเดินรอบอาคาร ผนังอาคารและเสาระเบียงประดับกระเบื้องเคลือบสีลวดลายดอกพุดตานที่สั่งทำขึ้นโดยเฉพาะ เสาระเบียงย่อมุมไม้สิบสองประดับบัวหัวเสา ซุ้มประตูทำเป็นทรงยอดปรางค์ ซุ้มหน้าต่างทรงบันแถลงประดับลายปูนปั้นปิดทองประดับกระจก ตรงกลางผนังด้านสกัดทั้งสองด้านประดับบุษบกยอดปรางค์ไม้แกะสลักปิดทองประดับกระจก สร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 4 ภายในบุษบกฝั่งด้านหน้าพระอุโบสถประดิษฐานพระพุทธยืนปางห้ามสมุทรนามว่า “พระพุทธนฤมิตร” หลังคาจั่วพระอุโบสถแบบมีกันสาดรอบมีคันทวยรองรับชายคา ซ้อนหลังคา 2 ชั้น 3 ตับหลังคา ปั้นลมแบบเครื่องลำยอง หน้าบันไม้แกะสลักปิดทองประดับกระจกสีทำเป็นรูปเทวดาถือพระขรรค์อยู่ภายในปราสาท ภายในพระอุโบสถประดิษฐานพระพุทธรูปประธานปางมารวิชัยนามว่า “พระพุทธธรรมมิศราชโลกธาตุดิลก”
รอบพระอุโบสถประกอบด้วยใบเสมาหินแกะสลักอยู่ภายในซุ้มเสมาหินอ่อนแกะสลักทรงยอดเจดีย์ ช่องว่างระหว่างซุ้มเสมาประดับตุ๊กตาหินแกะสลักรูปสิงโตจีนยืนอยู่บนแท่นเสาสี่เหลี่ยมจัตุรัสเรียงต่อกันลักษณะเป็นกำแพงแก้วล้อมรอบล้อมพระอุโบสถ ถัดออกมาที่มุมลานประทักษิณทั้งสี่ด้านประดับเจดีย์ศิลาและตุ๊กตาศิลาจีนรูปบุคคลล้อมรอบทั้งลานประทักษิณทั้ง 4 ด้านและช้างคู่หล่อโลหะบริเวณประตูทางเข้าทั้งพระระเบียงทั้ง 4 ด้านขอบเขตพระอุโบสถชั้นนอกสุดกำหนดด้วยพระระเบียงประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัยจำนวน 120 องค์ มีประตูทางเข้า – ออกอยู่กึ่งกลางพระระเบียงทั้ง 4 ด้าน ออกแบบเป็นหลังคาจตุรมุขซ้อน 2 ชั้น หน้าบันประดับลวดลายไม้แกะสลักปิดทองประดับประจกรูปพระนารายณ์ทรงครุฑ
